پهنۀ انباشت

پیشتر اشاره شد که اکثر بهمن‌ها روی شیب‌هایی با زاویهٔ حدوداً ۳۰ تا ۴۵ درجه آغاز می‌شوند. در چنین بازه‌ای از زاویهٔ شیب است که از یک طرف امکان انباشت انواع مختلف برف وجود دارد (شیب بیش از حد تند نیست که برفی روی آن انباشته نشود) و از طرف دیگر، برف انباشته‌شده امکان می‌یابد پس از شروع به حرکت، در اثر ترکیبی از شکست مکانیکی و نیروی گرانش، روی آن شتاب گیرد.

در سال ۱۸۹۸، ناوت ویکسل تئوری پولی را با محوریت نرخ بهره پیشنهاد داد. در تحلیل وی از دو نرخ استفاده شده‌است: نرخ سود بازار، توسط سیستم بانکی و نرخ واقعی یا «طبیعی»، ویا توسط نرخ بازده سرمایه تعیین می‌شود. در نظریه ویکسل، تورم تجمعی هنگامی اتفاق می‌افتد که نوآوری فنی باعث بالا رفتن نرخ طبیعی شود یا سیستم بانکی اجازه کاهش نرخ بازار را بدهد. کاهش قیمت انباشت در شرایط مخالف اتفاق می‌افتد و باعث می‌شود نرخ بازار از حد طبیعی بالاتر رود. نظریه ویکسل رابطه مستقیمی بین مقدار پول و سطح قیمت ایجاد نکرد. به گفته ویکسل، پول مادامی که به‌طور طبیعی از نرخ بهره بازار فراتر رود به صورت درونزا و بدون افزایش مقدار ارز ایجاد می‌شود. در این شرایط، وام گیرندگان سود و سپرده را به ذخیره بانکی تبدیل می‌کنند و این باعث افزایش عرضه پول می‌شود. این می‌تواند به یک روند تجمعی منجر شود که تورم به‌طور مداوم و بدون گسترش در پایه پولی افزایش یابد. کار ویکسل تحت تأثیر کینز و اقتصاددانان سوئدی مکتب استکهلم قرار گرفت.