نیم پیشه

فکر دنیا ره ندارد در حریم اهل دل جغد ماتم پیشه در باغ ارم نامحرم است

چه‌کارست امل پیشه را با قیامت به هر جا رسی پیشتر رفته‌باشی

باشد هوس نه عاشقی یا از برای شهرتی رعنای عاشق پیشه را چاک ار به پیراهن فتد

ای پسر نیز مرا سنگدل و تند مخوان تندی و سنگدلی پیشه تست ای دل و جان

غلام عشق شو کاندیشه این است همه صاحبدلان را پیشه این است

می نالم و نگذاردم انصاف که گویم با دل شدگان یار ستم پیشه جفا کرد