نهنگ کلاش

هیچ نترسی که تو را این نهنگ ناگه یک روز کشد در دهان؟

نگه کن مرا گر ببینی به جنگ اگر زنده مانی مترس از نهنگ

مرا و تو را در پی است این نهنگ نه جای درنگ و نه یارای جنگ

بیدل اگر به دست رسد گوهر وصال باید وطن گرفت به ‌کام نهنگ هم

که بر سنگ و بر خاک شیر و پلنگ چه ماهی به دریا درون با نهنگ