نمک رست

شادی عشق تو هنگامه غم برهم زد شور حسنت نمکی بر جگر آدم زد

مرا که هیچ نسودم لبی بر آن لب نوش چرا بحق نمک میدهی تو سوگندم

لذتی می چشم از هر غم بیهوده اسیر نمک خوان معاشم ز مدارم پیداست

در چشم جهان ریخت نمک صبح قیامت چشم تو نشد سیر ازین خواب گران هیچ

شکر زلعل نمک خیز تو حلاوت یافت نمک زشکر آن لب ملاحتی دارد

در گریه ی فراق، فغانی ز بخت شور زد بر سواد دیده ی مردم نشین نمک