نمود بلور

نیرزد به آن دم، که دل آرزو به چیزی نمود و نشد، زآن او!

چون پرده برانداخت نمود آنچه نمود ببرید زبانم و سرم بیرون داد

ببین از پیش و دل با خویش میدار نمود خویش را در پیش میدار

طلسمی را نمودی پر ز اسمی خود از نکبت فتادی در طلسمی

در آن الست و بلی جان بی‌بدن بودی تو را نمود که آنی چه در غم اینی

عقل را خود به خود چو راه نمود پس به شایستگی ورا بستود