نرم اوائی

چنین داد پاسخ که زنرا که شرم نباشد بگیتی نه آواز نرم

به دستش آهن از دل گرم‌تر گشت به آهن سنگش از گل نرم‌تر گشت

«فَقُولا لَهُ قَوْلًا لَیِّناً» گوئید او را سخنی نرم بمدارا.

عقل صد مسهل به طبعم بیش دارد تا چنین در نظم و نثرش کرد نرم

گویند دلش نرم توان کرد به گریه کار دلم ای دیده به دامان تو افتاد

سر پهلوان گشت ازو نیز گرم به گفتار شیرین او گشت نرم