نای نوازی

دل عاشق مگر از بنده نوازی گیرد ورنه یوسف به زر قلب گران است او را

آن بنده نوازی که همه عمر مراو را جز بنده نوازی بجهان نیست دگر کار

دل از ضعیف نوازی نمی توان برگشت و گرنه سوخته ما شرر نمی خواهد

غریبی بی نوایی گر نوازی ثوابی کن از این بهتر چه باشد

دلم ز روز فراقت به جان رسید کنون گرش به وصل نوازی شبی کرم باشد