منهال بن ابی عیینه ال مهلب

و در تـفـسـيـر عـيـاشـى بـه سند خود از منهال قصاب روايت كرده كه گفت: به امام صادق(عليه السلام ) عرضه داشتم: دعا بفرما خدا شهادت را روزيم كند. فرمود: خود شهيد است، و آنـگاه اين آيه را خواند. مؤ لف: در اين معنا روايتى ديگر است، و ظاهر بعضى از آنهامانند همين روايت اين است كه مى خواهد شهادت را به كشته شدن در راه خدا تفسير كند.

منهال گويد: چون به كوفه برگشتم، روزى بديدن مختار رفتم، مختار اسب طلبيد وسوار شد، مرا نيز سوار كرد و با هم رفتيم به كناسه كوفه، لحظه اى صبر كردمثل كسيكه منتظر چيزى باشد، كه ناگاه ديدم حرملة را گرفته و نزد او آوردند.

آنگاه منهال به همراه يكى از بستگانش بر كشته مالك بن نويره گذر كرد. پس ‍ ازانبانش پيراهنى بيرون كشيد و بدن مالك را با آن كفن كرد و به خاك سپرد(247).

مؤ لف: اين معنا در تهذيب از سليم بن قيس از اميرالمؤ منين (عليه السلام ) نيز روايت شده. و در مجمع البيان بعد از نقل روايت منهال گفته است: همه فقهاء گفته اند كه منظور آيه، يـتـامـاى عـمـوم مـردم اسـت، و هـمـچـنـيـن مـسـاكـيـن و ابـنـاىسبيل. و اين معنا از ائمه (عليهم السلام ) هم روايت شده.

با هم برگشتيم، چون نزديك خانه رسيديم او را به خانه خود دعوت كردم كه غذاميل كند! مختار فرمود: اى منهال تو مرا خبر دادى كه امام سجاد دعا كرد كه به دست من نفريناو بر حرملة مستجاب شده، از من خواهش ‍ خوردن طعام دارى، امروز روز روزه است كه بهجهت شكر اين مطلب بايد روزه باشم (790).