غمان امیغ

( غمان آمیغ ) غمان آمیغ. [ غ َ ] ( ن مف مرکب ) آمیخته به غم یا آمیخته به غمها:
آه ازین جور بد زمانه شوم
همه شادی او غمان آمیغ.رودکی.

( غمان آمیغ ) آمیخته به غم: آه از این جور بد زمانهٴ شوم / همه شادی او غمان آمیغ (رودکی: ۵۲۴ ).

( غمان آمیغ ) ( صفت ) آمیخته به غمها غم آلود.

💡 ز رحمت یک نظر سویم چو بگشاد مرا آزادی از بند غمان داد

💡 سرم سبز گردد دلم شادمان رها گردم از بند رنج و غمان

💡 قفل غمان بر گرفتی از دل مردم قفل غمان را بروی خوب کلیدی

💡 ببستت غمان دیده ی روشنا که بیگانه نشناسی از آشنا

💡 هر دلی کز قبل شادی او شاد بود گرش طوفان غمان بارد غمگین نکند

💡 آدمی را عجز و فقر آمد امان از بلای نفس پر حرص و غمان