غلنبه باف

بافد القصه آن خوش آمد باف صد ازینها ز تار و پود گزاف

شست سخن کم باف چون صیدت نمی‌گردد زبون تا او بگیرد صیدها ای صید مست شست او

اگر دختر آری به هنگام شوی به مویش درون باف و زو نام جوی

ز تار و پود تیغ و خنجر صاف هوا گشته پرند آهنی باف

آن حله منقش اردی بهشت باف شد پاره در کشاکش آزار مهرگان

زهی زند باف آفرین باد بر تو که بس طرفه مرغی و بس خوشنوایی