عمر واشی

لغت نامه دهخدا

عمر واشی. [ ع ُ م َ رِ ] ( اِخ ) ابن اسحاق واشی، مکنی به ابوجعفر. از بزرگان لاهور بوده است و نام او در این لغت نامه «جعفربن اسحاق...» ذکر شده، اما عوفی آن را «عمربن اسحاق...» ضبط کرده و اشعاری از او در لباب الالباب نقل کرده است. رجوع به «ابوجعفر واشی » و لباب الالباب عوفی ج 1 صص 284 - 286 شود.

فرهنگ فارسی

ابن اسحاق واشی مکنی به ابو جعفر از بزرگان لاهور بوده است و نام او در این لغت نامه جعفر بن اسحاق ذکر شده اما عوفی آنرا عمر بن اسحاق ضبط کرده و اشعاری از او در لباب الالباب نقل کرده است

جمله سازی با عمر واشی

تنگه واشی علاوه بر طبیعت زیبا، دارای آثار تاریخی زیادی است. یکی از سه کتیبهٔ معروف دورهٔ قاجار در این تنگه واقع شده‌است. دو کتیبهٔ دیگر در چشمه‌علی شهرری و کتیبهٔ شکل شاه در پشتِ تونل وانا جادهٔ هراز واقع شده‌اند. این کتیبه و کتیبهٔ ری به دستور فتحعلی‌شاه قاجار ساخته شده‌اند.
این شهر با مساحت ۳۴۴ مربع کیلومتر (۱۳۳ مایل مربع) بزرگترین شهر برنامه‌ریزی شده در جهان است که در سال ۱۹۷۲ به عنوان شهر دوقلو بمبئی توسعه یافت. ناوی مومبای به شهر مومبای یا بمبئی چسبیده‌است و از طریق پل‌های واشی و ایرولی به آن متصل می‌شود. بمبئی نو در سال ۲۰۰۸ بالغ بر ۲٫۶۰۰٫۰۰۰ نفر جمعیت داشته‌است.