علاء ایامی

لغت نامه دهخدا

علاء ایامی. [ ع َ ءِ ] ( اِخ ) ابن عبدالکریم محدثی است.

جمله سازی با علاء ایامی

چو آید بعد ایامی برون خلقی فتد در خون اگر ماهی سهیل‌آسا برون آید چنین آید
با وجود آماده بودن شبستان، فقط ۷ ماه از سال برای برپایی نمازجمعه مورد استفاده قرار می‌گیرد و در خلال آن و ماه‌هایی که نماز جمعه برگزار نمی‌شود به نمایشگاه‌های مختلف اجاره می‌دهند. این در حالی است که در ایامی که نماز در دانشگاه تهران اقامه می‌شود هر جمعه خیابان‌های اطراف محدودیت‌های ترافیکی اجرا می‌شود.
ساقیا خیز و ده از باده به من جامی چند کن مرا هست و ز خود بی‌خبر ایامی چند
نیمه شب شرعی: بین زمان غروب (یا اذان مغرب) تا اذان صبح روز بعد است تعیین این زمان به تعریف شب بستگی دارد که باعث می‌شود چند دقیقه قبل یا بعد از صفر بامداد باشد البته در ایامی از سال فاصله‌اش با نیمه شب نجومی فراتر می‌رود.
مردم از حسرت که زاستغنا نمی‌گوید سخن یاد ایامی که لعل او مسیح اعجاز بود!
نویسنده تاریخ طبیعی دونالد کلروس پیاتی (دونالد سی. پیاتی) یک نقاشی کامل از کنیکوت را در خودزیست‌نامه پیاتی تحت عنوان «مسیر یک طبیعت‌شناس» شامل نموده‌است. پیاتی در ایامی کودکی خود، مدتی را در خانه کنیکوت سپری کرده بود.