شهرت منقول

[ویکی فقه] شهرت منقول به شهرت نقل شده برای فقیه اطلاق می شود.
شهرت منقول، مقابل شهرت محقق بوده و عبارت است از شهرتی که فقیه آن را تحصیل نکرده، بلکه برای او نقل شده است که روایت یا فتوای خاصی در میان فقها و یا محدثان شهرت دارد، مثل این که در کتاب های فقهی درباره مسئله ای خاص ادعای شهرت شده باشد.

💡 بسند معتبر منقول است كه حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم بحضرت اميرالمؤ منينعليه السلام فرمود كه: يا على انگشتر طلا در دست مكن كه زينت تست در بهشت، جامهحرير مپوش كه آن پوشش تست در بهشت.

💡 در حديث ديگر منقول است كه بحضرت امام موسى عليه السلام عرض كردند، كه اصحابما مى گويند كه البته ناخن را در روز جمعه ميبايد گرفت فرمود اگر خواهى در روزجمعه بگير و اگر صبر نبايد كرد تا روز جمعه شود چنانچه در حديث ديگر وارد شدهاست، كه هر گاه بلند شود بگيرد.

💡 و در حديث موثق از آن حضرت منقول است كه: خدا رد نكرد عذاب را از گروهى كه برايشان نازل شده باشد عذاب مگر قوم يونس.

💡 475-بحارالانوار، ج 45، ص 351؛ ج 46، ص 183؛ فرحة الغرى، ص 115مشابه: منقول از امام باقر - عليه السلام - ر.ك: بحارالانوار، ج 46، ص 210.

💡 از حضرت امام محمد باقر عليه السلام منقول است كه: مراد از گمان در اينجا علم است(147)، يعنى به يقين دانست كه خدا او را امتحان كرد.

💡 78- ر.ك تفسير قرطبى، ج 17، ص 55؛ تفسير الثعالبى، ج 5، ص 307. نيزاز روايت منقول از امام حسين - عليه السلام - در بحارالانوار، ج 5، ص 362؛ ج 23، ص83 و 93 همين معنا استفاده مى شود.