سیدعلی دانشور فرزانگان اصفهانی

اگر گستاخم ای فرزانگان معذور داریدم ز بی پروایی آن مه چه پروای کسی دارم

از جنون عشق تا کی منعم ای فرزانگان این جنون خوش‌تر بود از عقل هر فرزانه‌ام

92-مردان علم در ميدان عمل: ج 3، ص 122 (بهنقل از سيماى فرزانگان ).

روشنانش را برون ریزد سپهر از آستین چون که زان فرزانگان روشن‌تری پیدا کند

163-گنجينه دانشمندان، ج 1، 232 و 233 (بهنقل از كتاب سيماى فرزانگان )

سینهٔ فرزانگان را کین چه گردی مهر گرد دیدهٔ دیوانگان را گل چه باشی، خار باش