سحابی جذبی

یکباره پریشان کرد ما را چو پریشان کرد بر روی مه‌آسایش زلفین سحابی را

جان را براه بادیه از تاب تشنگی کردیم خون و اشک سحابی نیافتیم

به جود شاملت آن کرده ای که دردوران نکرد هیچ سحابی به هیچ نیسانی

در گنه اشک ندامت ز جگر برخیزد این سحابی است که از دامن تر برخیزد