راتبه گیر

کشتن چو ترا خوی شد، اکنون من و این درد یک روز مگر راتبه خوی تو باشم

دوست را راتبه حرمان تا چند غیر را وصل فراوان تا کی

آدمی چون غلام راتبه شد ژاژِ طیان به خط کاتبه شد

مسدود نگشته در این راتبه بر ما زانروی که هستیم بدین راتبه در خور

ما راتبه خواران در آل رسولیم عمریست که این راتبه داریم مقرر

خاصه را ما حضر از راتبه خاص بیار عامه را نیز سخن از روش عام بگو