دانه ریزکن

درین بحر بی‌بن نیابی نظیرش که این نه صدف راست یک دانه گوهر

دیوانگی است دامش و زنجیر دانه اش صیاد ما پری است ز مردم نهان خوش است

ننگ منت بر نتابد همت مردانه ام می رسد از آب خود مانند گوهر دانه ام

دانه از سینه خود مرغ نظر می چیند صدف از حوصله خویش گهر می چیند

اگر بادی برآید از زمانه نه او ماند نه آن روزن نه دانه

اهلی همیشه دانه خالی چو مور جست ترسم که زیر خاک درین جستجو رود