خاکه اره

لغت نامه دهخدا

خاکه اره. [ ک ِ اَرْ رَ / رِ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) نرمه های ریز چوب که پس از بریدن آن بدست می آید. نُشارَه. وُشارَه. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

نرمه های ریز چوب که پس از بریدن آن بدست می آید.

جمله سازی با خاکه اره

کاربرد آن: کانسار Mn، از نظر ژیزمان آگرگات توده‌ای پسودوکریستالین - خاکه‌ای - دانه‌ای - رشته ای- شعاعی - قلوه ای- دندریتی - کنکرسیونی فراوان است و بیشتر در آلمان شرقی، انگلستان، مجارستان، روسیه، برزیل، هند و آفریقای جنوبی یافت می‌شود.
نِن لا نَه، نون لا نَه، لا "دربن تنگه" گنج خاکه.
خاکه (گلپایگان)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان گلپایگان در استان اصفهان ایران است.