چسبیدن

به هم چسبیدن مژگان به کنج فقر می‌گوید که نی هرچند صرف بوریا گردد شکر دارد

بنازم نام شیرینی که هرگه بر زبان آید چو بند نیشکر جوشد به هم چسبیدن لب‌ها

سیل هیهات است تا دریا کند جایی مقام نیست ممکن عمر را دامن به چسبیدن گرفت

درین گلشن که دارد آب و رنگش نعل در آتش چو داغ لاله می باید به برگ عیش چسبیدن

ز بس بی دست و پای حیرتم، بی سعی مشاطه به سان شانه بر زلف تو چسبیدن نمی دانم