حرام نمکی

و نيز از آن حضرت (صلى الله عليه وآله ) مروى است كه فرمود: ان الجنه تكلمت، وقالت انى حرام على كل بخيل و مرا بدرستى كه روز قيامت بهشت سخن خواهد گفت وچنين اظهار خواهد كرد كه: من حرام مى باشم بر هر آدمبخيل و رياكار.

گفته اند: عبدالملك، پيش از آن كه به خلافت رسد، همواره مقيم مسجد حرام بود و نماز وتلاوت قرآن را مراقبت مى كرد. چنان كه او را (كبوتر مسجد) گفتند و چون خبر خلاف بهوى رسيد، قرآن در آغوش داشت. آن را به زمين نهاد و گفت: اينك ! جدايى ميان من و توفرا رسيد.

و در سنن بيهقى پس از لفظ حرام است ابن عمر آمده: بدانيد كه اگر عمر - بنخطاب رض كسى را به چنين اتهامى مى گرفت، سنگسارش ‍ مى كرد (844)!

در حديث ديگر فرمود كه اگر با پشم ياموى حيوانات يا موى همان زن ببافد باكىنيست اما با موى زن ديگر نبافند وموى زن ديگر را با موى خود پيوند نكنند و بدانكهاگر با موى حيوانى پيوند كرده باشند كه گوشتش حرام باشد درحال نماز ميبايد با او نباشد كه در آن نماز كردن جايز نيست مگر آنكه از پشم و موئىباشد كه پيش مذكور شد كه نماز در آن ميتوان كرد.

بنابراين نبايد انتظار داشت كه گوشتهاى حرام، هميشه داراى زيانهاى بهداشتى باشد،بلكه گاهى به خاطر زيانهاى معنوى و اخلاقيش ‍ تحريم شده است، و از اينجا روشن مىشود كه شرائط ذبح اسلامى نيز بر دو گونه است، بعضى مانند بريدن رگهاىچهارگانه و بيرون ريختن خون حيوان، جنبه بهداشتى دارد، و بعضى مانند رو به قبلهبودن و گفتن بسم الله و ذبح به وسيله مسلمان جنبه معنوى.