جان بدربردن

لغت نامه دهخدا

جان بدربردن. [ ب ِ دَ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) سالم ماندن. نجات یافتن. جان بدرآوردن. جان بردن:
یکی پیش خصم آمدن مردوار
دوم جان بدربردن از کارزار.سعدی.زین بحر عمیق جان بدربرد
آنکس که هم از کنار برگشت.سعدی.رجوع به جان بدرآوردن شود.

فرهنگ فارسی

سالم ماندن

جمله سازی با جان بدربردن

نثار روی ما کن جان و دل تو گذر کن از نقوش آب و گل تو
خوشا آن صبح کاندر خاک باشیم نمود عشق و جان پاک باشیم