لغت نامه دهخدا
بیخه فال. [ خ َ ] ( اِخ ) ناحیه ای است در فارس. برای آنکه با قصبه فال بلوک گله دار در یک بیخه افتاده است آنرا بیخه فال گویند میانه جنوب و مغرب لار است درازای آن از قریه کل تا چاه نوهفت فرسخ و نیم و پهنای آن از دو فرسخ نگذرد. قصبه ٔآن ناحیه اشکنان است. ( از فارسنامه ناصری ص 288 ).