اهر همار دبیره

هفت دبیرهٔ ساسانی به هفت نوع دبیره‌ای گفته می‌شود که در زمان ساسانیان در ایران برای نوشتن روایی داشته‌اند.

ایلامی میخی، دبیره‌ای میخی و واژه‌نگاشت است که از ۲۵۲۰ پ.م تا ۳۳۱ میلادی به کار می‌رفته است و جانشین دبیرهٔ «ایلامی خطی» شده است. این دبیره از دبیرهٔ میخی اکدی بدست آمده‌است. دبیرهٔ ایلامی میخی هخامنشی از ۱۳۲ نشانه ساخته شده‌است، که این تعداد بسیار کم‌تر از دیگر دبیره‌های میخی است.

با این‌حال خود دیاکونوف هم اعلام می‌دارد که این شواهد برای مادی منشأ بودن دبیره میخی هخامنشی کافی نیست و پژوهش‌های بیشتری مورد نیاز است. ولیکن مادها قطعاً دارای خط و کتابت بوده‌اند.

دبیرهٔ نیاایلامی دارای ۱۰۰۰ نشانه است و بنابراین به نگر می‌رسد که باید بخشی از آن واژه‌نگار باشد. این دبیره هنوز رمزگشایی نشده‌است، و زبانی را که نمایش می‌دهد هنوز ناشناخته است.

کهن‌ترین دبیرهٔ ایلامی که نیاایلامی یا آغازایرانی نام‌گرفته، نخستین بار به سال ۳۱۰۰ پیش از میلاد در شهر شوش، پایتخت ایلامیان، در جنوب غرب ایران بکار گرفته شد. بر طبق داده‌های رادیوکربن، قرص‌های نیا ایلامی به احتمال قریب به یقین ۳۳۰۰–۳۰۰۰ سال قبل از میلاد قدمت دارند. همچنین در تپه سیلک، تپه یحیی و تل‌ملیان نیز دبیره‌های حامل این خط یافت شده‌است.

خط ایلامی میخی، خطی میخی است که از ۲۵۰۰ پ.م تا ۳۳۱ میلادی به کار می‌رفته‌است. این دبیره از خط اکدی میخی بدست آمده‌است. دبیرهٔ میخی ایلامی از ۱۳۰ نشانه ساخته شده‌است، که این تعداد بسیار کمتر از دبیره‌های اکدی و سومری است.