«اَنارَ اللّهُ بُرهانَهُ» یک تعبیر عربی است که در متون دینی، ادبی و حکمی بهکار میرود و معنایی دعایی و ستایشآمیز دارد. این ترکیب از سه بخش تشکیل شده است: «اَنارَ» به معنای روشن کرد، نورانی ساخت؛ «اللّهُ» فاعل جمله؛ و «بُرهانَهُ» یعنی برهان، دلیل یا حجّت او. بنابراین معنای کلی عبارت چنین است: «خداوند برهان او را روشن و آشکار سازد» یا «خدا دلیل و حجّت او را نورانی گرداند». این عبارت غالباً برای احترام به سخن، استدلال، نوشته یا شخصی بهکار میرود که گفتهاش درست و محکم است و گوینده برای تأیید یا بزرگداشت او چنین دعایی میکند. همچنین در برخی متون، برای شخصی استفاده میشود که سخنش مطابق حق یا حقیقت باشد و دعا میکنند که خداوند حجّت او را تقویت کند. بهطور کلی، این ترکیب نوعی اظهار تأیید و محترمشمردن سخن حق همراه با دعای خیر است.
