الحکایات فی مخالفات المعتزله من العدلیه و الفرق بینهم و بین الشیعه الامامیه

از این دوره اسنادی در دست است که در ایران به‌صورت پنهان اَمرَدخانه‌هایی دایر بود و کسانی در مقابل دریافت وجه، منازل خودرا در اختیار فاعل و مفعول قرار می‌دادند. محمد عوفی که مقارن حملهٔ مغول، از ایران به هند گریخت در جوامع الحکایات و لوامع الروایات، در این باب داستانی آورده است که در ضمن نشان می‌دهد که محتسبان و مأموران دولتی از این آشفته‌بازار استفاده می‌کردند و از خاطیان باج می‌گرفتند:

در کتاب جوامع الحکایات نویسنده در سه جای کتاب از مقنع یاد می‌کند.

همچنین، حکایت متعدد دربارهٔ اوایل دوره صفاری در جوامع الحکایات (نظام‌الدین شمار آن‌ها را ۳۷ حکایت می‌داند که نشان‌دهنده سنت شرقی در تازه‌ترین شکل آن در سده هفتم هجری/سیزدهم میلادی است).

این حدس با این واقعیت تأیید می‌شود که محمد عوفی در کتاب جوامع الحکایات و لوامع الروایات، دو ماجرا را از «تاریخ ناصری» نقل می‌کند که مربوط به نخستین روزهای امیر سبکتگین و پیش از تولد محمود غزنوی است.