اسوه های عفت

70) ((الا وانّ الدّعىَّ بن الدَّعىَّ قدتركنى بين السلّة والذلّة وهيهات له ذلك، هيهاتمنّى الذّلّة....)) احتجاج، ج 2، ص 99 (ط‍ اسوه ) و بحارالانوار، ج 45، ص 83.

آنچه گذشت گوشه اى بود از زندگانى پر بار و شرححال و اعمال و عقيده حذيفه، فرماندار حضرت امير(ع ) در مداين كه براى ما اسوه و سرمشقمى باشد.

و اسوه است، در لابلاى اين داستان عاليترين درسهاى عفت و خويشتن دارى و تقوى و ايمانو تسلط بر نفس را منعكس ساخته آنچنان كه هر انسانى - هر چند، بارها آنرا خوانده باشد- باز به هنگام خواندنش بى اختيار تحت تاثير جذبه هاى نيرومندش قرار مى گيرد.

و در جاى ديگر مى فرمايد: امّت اسلام را امّتى ميانه قرار دادم تا اسوه و الگوى ديگرانباشند: (وَ كَذلِك جَعَلْناكُمْ اُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النّاس )(221)

اصولا سلسله مراتب اشخاص و تفاوت آن بر اثر موقعيت اجتماعى و الگو و اسوه بودننيز ايجاب مى كند كه پاداش و كيفر الهى نيز به همين نسبت باشد.

1- همه ى كارهاى پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله مهّم است، چون الگو و اسوه است.(تعبير به شاءن، نشانه ى مهم بودن كار است ) (ما تكون فى شاءن )