اسلوب بلاغی قرآن به شیوه‌ها و روش‌های بیانی قرآن در انتقال معانی و مفاهیم گفته می‌شود. این اسلوب‌ها شامل استفاده از فنون ادبی، ترکیبات زبانی و آرایه‌های گوناگون است که موجب اثرگذاری بیشتر پیام الهی می‌شود. بلاغت قرآن نه تنها در زیبایی لفظی، بلکه در هماهنگی کامل میان لفظ و معنا جلوه‌گر است.
از مهم‌ترین ویژگی‌های این اسلوب می‌توان به ایجاز، استعاره، تشبیه، جناس و سجع اشاره کرد. قرآن با بهره‌گیری از این فنون توانسته پیام‌های عمیق اعتقادی و اخلاقی را به گونه‌ای بیان کند که هم عقل را اقناع سازد و هم دل را جذب نماید. همین ویژگی، قرآن را از دیگر متون عربی متمایز ساخته و اعجاز بیانی آن را آشکار کرده است.
کارکرد اسلوب بلاغی قرآن صرفاً زیبایی هنری نیست، بلکه نقشی اساسی در هدایت مخاطب دارد. این روش‌ها سبب می‌شوند پیام الهی برای شنونده و خواننده روشن‌تر، ماندگارتر و تأثیرگذارتر گردد. بنابراین، بلاغت قرآن ترکیبی از زیبایی ادبی و کارکرد تربیتی است که هدف آن رساندن پیام وحی با بیشترین اثرگذاری ممکن است.
