اتش در قران

قران فتح و ظفر بر جناب جاه تو باد که آفتاب بلندی و سایهٔ یزدان

قران کردند مهر و ماه با هم بدان برج آمدند از راه باهم

بکلک تو که صریرش همیسراید غیب بقدر تو که کند از بر ستاره قران

آن دل که مدح خسرو صاحب قران دروست او را تو با جفای زمانه قرین مکن

سپهر معنی مسعود کز قران سعود نزاد مادر گیتی چو او ستوده خصال