ابن مماتی. [ اِ ن ُ م َم ْ ما ] ( اِخ ) قاضی ابوالمکارم اسعدبن خطیر ابی سعید مهذّب. کاتب و شاعر. ناظر دواوین مصر بود و او را مصنفات بسیار است. از جمله قوانین الدواوین و آن در مصر به طبع رسیده و دیگر فاشوش فی احکام قراقوش و کتاب کلیله و دمنه و سیرت سلطان صلاح الدین را بنظم کرده است. وفات او در حلب به سال 606 هَ. ق. بوده است.
جمله سازی با ابن مماتی
نه ذاتی این زمان عین صفاتی در امکان حیاتی در مماتی
رسد او را حیات و نور ذاتی که نوبد در ردیف او مماتی