ابلیس عربی

[ویکی فقه] اِبلیس، نام خاص (عَلَم ) برای موجودی که از فرمان خدا سر باز زد و از درگاه وی رانده شد؛ نیز اسمی عام برای شیاطین.
کلمه اِبْلیس، ۱۱ بار در قرآن کریم آمده است، ۹ بار آن مربوط به آفرینش آدم است،
بقره /سوره۲، آیه۳۴.
لغت شناسان مسلمان، از دو جهت به این واژه پرداخته اند:
← ریشه
اما مسأله مهم این واژه از آن جا بر می خیزد که اولاً در شعر جاهلی عرب به کار نیامده و پنداری از جمله واژه هایی است که در دوره نزول وحی به عربی راه یافته نشده است.از سوی دیگر، در زبان های سامی دور و نزدیک هم نمونه ای یا ریشه ای برای آن یافت نشده است. ناچار باید در زبان های غیر سامی به جست و جوی آن پرداخت.در این صورت، مشکلی پدیدار می شود که در مورد چندین واژه قرآنی دیگر گریبان گیر محققان است، از این قرار که آیا ممکن است در شرایط خاص آن روزگار، واژه ای از راهی آن چنان دور، بی واسطه زبانی ثالث، به زبان قرآن راه یابد؟ (قس: واژه های سجیل، هاروت، ماروت، و...).از دیرباز، خاورشناسان، از جمله گایگر، فون کرمر، فرنکل، اشپرنگر و سپس ونسینک
دائرة المعارف الاسلامیة، ذیل شیطان.
...

💡 نوک مژگانت بهر لحظه همی در ره عشق آدم کافر و ابلیس مسلمان آرند

💡 زوال؛ از مردانی که دارای مرض (ابنه) بوده و هستند (زوال) پسر ابلیس با آنها مشارکت می کند ایشان مبتلا به آن مرض می شوند.

💡 ابلیس فیلمی به کارگردانی و نویسندگی احمدرضا درویش محصول سال ۱۳۶۹ است.

💡 بدوگفتم: ای شوم نام تو چیست؟ چه کردی که ابلیس همچون تو نیست

💡 و (یاد کن) هنگامی که به فرشتگان گفتیم: به آدم سجده کنید، پس سجده کردند مگر ابلیس که نپذیرفت و تکبّر ورزید و از کافران شد.

💡 بود بر جا اگر جان در گداز است که بر تو دست ابلیسی دراز است