در زبان و ادبیات فارسی، فعل مرکب کمک خواستن به‌عنوان عبارتی مصدری به‌کار می‌رود. این ترکیب از دو جزء کمک و خواستن تشکیل شده است که در کنار یکدیگر معنایی ویژه و کاربردی را می‌رسانند. بر پایۀ تعریف فرهنگ معین، کمک خواستن به‌معنای درخواست یاری یا مدد از فرد یا گروهی دیگر است و در موقعیت‌های مختلف گفتاری و نوشتاری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این عبارت در متون رسمی و اداری نیز کاربرد گسترده‌ای دارد و بیانگر وضعیتی است که فرد یا نهادی به‌دلایل مختلف از قبیل کمبود منابع، مواجهه با مشکل یا نیاز به همراهی تخصصی، از دیگری تقاضای مساعدت می‌کند. کمک خواستن می‌تواند به‌صورت شفاهی، کتبی یا حتی از طریق علائم و نشانه‌ها صورت پذیرد و در هر حال، حاوی بار معناییِ نیاز و اتکا به طرف مقابل است.
در سبک‌های نگارش رسمی، رعایت دقیق قواعد املایی و ویرایشی از جمله کاربرد صحیح نیم‌فاصله در واژه‌های مرکب مانند کمک‌خواستن ضروری است. این دقت نه‌تنها به روانی و صحت متن می‌افزاید، بلکه از سویی احترام به هنجارهای زبان معیار و حفظ یکپارچگی نوشتار فارسی را نشان می‌دهد. بنابراین، به‌کارگیری درست این عبارت و نظایر آن در متون رسمی توصیه می‌شود.