کاخ مسعودیه
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
براساس کتیبه های موجود، عمارت مسعودیه در ۱۲۹۵ق احداث شد، و بانی آن مسعودمیرزا ظل السلطان، پسر ناصرالدین شاه، و معمار آن، استادشعبان معمارباشی بوده است. این مجموعه، دیوان خانه و بیرونی و اندرونی را دربر می گرفت. در ۱۳۰۲ش، رضاخان قسمتی از آن را خرید و در اختیار وزارت معارف (آموزش و پرورش فعلی) قرار داد. امروزه فقط همین قسمت از مجموعه باقی مانده، و قسمت دیگر، شامل اندرونی، ازمیان رفته است. قسمت های باقی مانده در دورۀ پهلوی بسیار آسیب دید، و بخش هایی از آن تخریب گردید؛ این قسمت ها عبارت است از حیاطی وسیع و عمارت دیوان خانه در انتهای آن، چهار حیاط و بناهای مابین آن ها، بناهای سردر، خلوت، مشیریه، و سیدجوادی در غرب حیاط، و عمارت دیوان خانه. مجموعۀ مسعودیه از ۱۳۷۷ش در اختیار سازمان میراث فرهنگی قرار گرفته، و در دست مرمت است.
جمله سازی با کاخ مسعودیه
در ۱۳۰۴ اشیای این موزه به تالار آئینه کاخ مسعودیه منتقل شد. از سوی دیگر، با آغاز حفاری باستان شناسان اروپایی به ویژه هیئت باستانشناسی فرانسه به ریاست ژاک دومرگان (Jacques de Morgan) از سال ۱۲۷۶ خورشیدی (۱۸۹۷ میلادی) در شوش توجه مردم ایران به اهمیت مواریث فرهنگی جلب شد. در سال ۱۳۰۶ خورشیدی امتیاز بدون قید و شرط طرف باستان شناسان فرانسوی در ایران لغو گردید. به آنها اجازه داده شد تنها در شوش به حفاری بپردازند. همچنین از آنجا که ایران تصمیم گرفته بود تا موزه و کتابخانه ملی تأسیس نماید، لذا امتیاز طراحی و اجرای آن به فرانسویان داده شد. به همین منظور، آندره گدار مهندس فرانسوی در سال ۱۳۰۸ خورشیدی ۱۹۲۹ میلادی برای تأسیس موزه و کتابخانه به ایران آمد و رسماً کار خود را شروع کرد.
