دانشنامه اسلامی
میرزا حاتم بیگ اردوبادی بن ملک بهرام نصیری، سیاست مدار ادیب و شاعر عهد صفویه. در اواخر قرن دهم هجری به علّت تبحّر در انشاء و ادبیات و امور دیوانی منظور نظر شاه عباس قرار گرفته و در سال ۹۹۹ق به منصب وزارت اعظم منصوب و به لقب «اعتماد الدّوله» مُلَّقب گردید. وی سرانجام در شب جمعه ۶ ربیع الاوّل ۱۰۱۹ق در پای قلعه دمدم ارومیه به مرض فجا وفات یافت و جنازه اش به مشهد مقدس نقل گردیده و در آن آستان مقدس مدفون گردید. حاتم بیگ، مردی ادیب و دانشمند بود، و شعر نیز می سروده و «صافی» تخلّص می نموده است. بسیاری از ادباء و شعراء از جمله شیخ علی نقی کمره ای و ملک مشرقی در وصف او شعر سروده اند و شیخ بهائی کتاب «هفتاد باب اسطرلاب» خود را به نام او «التحفة الحاتمیه» نامیده است. حاتم بیگ نیز مردی کریم الطّبع و بخشنده بوده و شعراء و دانشمندان را با صله های فاخر می نواخته است. شاه عباس صفوی، پس از فوت حاتم بیگ منصب او را به فرزندش میرزا طالب خان تفویض کرد.
فخرالزمانی قزوینی، ملاعبدالنبی، تذکره میخانه، ص۵۸۸.
۱. ↑ فخرالزمانی قزوینی، ملاعبدالنبی، تذکره میخانه، ص۵۸۸.۲. ↑ سمرقندی، دولتشاه، تذکره غنی، ص۳۹.۳. ↑ حسین صبا، محمدمظفر، تذکره روز روشن، ص۱۸۹.۴. ↑ رازی، امین احمد، تذکره هفت اقلیم، ج۳، ص۲۶۳-۲۶۱.۵. ↑ تربیت، محمدعلی، دانشمندان آذربایجان، ص۲۱۳-۲۱۴.۶. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، مختصری از تاریخچه محلّه خواجو، ص۷۹.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۱۳.
...
