رضیه

رضیه، پادشاهی که در سال‌های ۶۳۴ تا ۶۳۷ هجری قمری حکومت کرد و شاعری فارسی‌زبان از هند بود. او دختر شمس‌الدین التتمش، یکی از پادشاهان سلسله مملوک هند، بود و به دلیل هوش و اخلاق نیکو، در دوران حکومت پدرش در امور سلطنت دخالت می‌کرد. با وجود داشتن برادران، پدرش مقام ولایتعهدی را به او سپرد. پس از درگذشت پدر، بر تخت سلطنت نشست و از همان ابتدا با پوشش مردانه و تاجی بر سر، در روزهای عمومی حضور می‌یافت. او با مخالفانش جنگید و همه آن‌ها را سرکوب کرد. رضیّه به ملک جمال‌الدین یاقوت حبشی علاقه‌مند بود و این موضوع باعث نارضایتی فرماندهان سپاه شد. در نهایت، آن‌ها علیه او شورش کردند، یاقوت را به قتل رساندند و رضیّه را زندانی کردند و برادر ناتنی‌اش، بهرام شاه، را به سلطنت نشاندند. رضیّه سلطان در سال ۶۳۷ هجری قمری از زندان فرار کرد و به دهلی رفت، اما در یک نبرد نابرابر به قتل رسید. او شاعری بود که با تخلص «شیرین» شناخته می‌شد و از علوم روز تا حدی آگاهی داشت. رضیّه تنها زنی بود که در دوران سلطنت مسلمانان در هند به مقام سلطنت رسید.