سعید بن عبدالله حنفی، که در منابع اسلامی با نامهای «سعد بن عبدالله» یا «سعید بن عبدالله خثعمی» نیز شناخته میشود، از یاران وفادار امام حسین علیهالسلام و یکی از شهدای بزرگ کربلا بود. او از قبیله بنی حنیفه، تیرهای از بکر بن وائل از عربهای عدنانی، و اهل کوفه بود. سعید به دلیل شجاعت، دیانت و عبادت در میان شیعیان کوفه به شهرت رسید.
نقش در قیام عاشورا
سعید بن عبدالله حنفی از نخستین کسانی بود که نامههای کوفیان را به امام حسین علیهالسلام رساند. در سومین نامه، که از سوی شخصیتهایی چون شبث بن ربعی، حجار بن ابجر و عمرو بن حجاج نوشته شده بود، از امام خواسته شده بود که به کوفه بیاید. سعید این نامه را به امام رساند و امام نیز در پاسخ، مسلم بن عقیل را به عنوان نماینده خود به کوفه فرستاد. پس از ورود مسلم به کوفه، سعید در خانه مختار حضور یافت و با او بیعت کرد و حمایت خود را از امام حسین علیهالسلام اعلام نمود.
وفاداری در شب عاشورا
در شب عاشورا، امام حسین علیهالسلام خطاب به یارانش فرمود که میتوانند در تاریکی شب از کربلا خارج شوند، زیرا دشمن تنها با او کار دارد. سعید بن عبدالله در پاسخ گفت: «نه به خدا قسم، ما هرگز تو را رها نمیکنیم تا خدا بداند که در نبود پیامبر، از تو محافظت کردیم. به خدا سوگند، اگر کشته شوم، سپس زنده گردم، هفتاد مرتبه مرا بسوزانند و خاکستر مرا به باد دهند، باز هم از تو دست بر نخواهم داشت.» این سخنان نشاندهنده وفاداری و فداکاری بیپایان او بود.
شهادت در روز عاشورا
در روز عاشورا، هنگام نماز ظهر، امام حسین علیهالسلام نماز خوف را به همراه یارانش اقامه کردند. سعید بن عبدالله و زهیر بن قین در مقابل امام ایستادند و با بدن خود از او در برابر تیرهای دشمن محافظت کردند. سعید بن عبدالله در این لحظه ۱۳ تیر بر بدنش اصابت کرد و به شهادت رسید. در لحظات پایانی عمر، او دعا کرد: «خداوندا! آنان را همانند عاد و ثمود لعنت کن. خداوندا! از من به پیامبرت سلام برسان و درد زخمهای مرا به او برسان.» امام حسین علیهالسلام در پاسخ به او فرمود: «آری، تو در بهشت پیش من خواهی بود.»
سعید بن عبدالله حنفی با فداکاریهایش در کربلا، الگویی از وفاداری، شجاعت و ایثار در راه حق و عدالت به یادگار گذاشت.