سوره الرحمن

[ویکی فقه] سوره الرّحمن به پنجاه و پنجمین سوره قرآن اطلاق می شود. بحث درباره این سوره در باب صلات آمده است.
«رحمان» از اوصاف و القاب خاص خداوند و حاکی از رحمت واسعه الهی است. نام سوره الرحمن به تناسب کلمه «الرحمان» در آیه نخست آن است. در قرآن کریم این تنها سوره ای است که بعد از بسم الله با یکی از اسمای خدای عزّوجلّ آغاز می شود.
استحباب خواندن سوره الرحمن
مداومت بر تلاوت سوره الرّحمن، خواندن آن بعد از نماز صبح روز جمعه و قرائت آن در نمازهای نافله به ویژه در رکعت اول نماز زیارت، در رکعت دوم نماز استخاره و در رکعت دوم نماز برای امام هادی علیه السّلام، مستحب است.
ذکر مستحبی بعد از آیه «فبأی آلاء»
گفتن «لا بشی ء من آلائک ربّ اکذّب» بعد از خواندن «فبأی آلاء ربّکما تکذّبان» در این سوره، استحباب دارد. 
[ویکی شیعه] سوره الرحمن ملقب به عروس قرآن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن است که در جزء ۲۷ جای گرفته است. نام سوره که یکی از نام های الهی است، از کلمه آغازین آن گرفته شده است. درباره مکی یا مدنی بودن این سوره اختلاف است. کوتاه‎ترین آیه قرآن، آیه ۶۴ این سوره است: «مُدْهَامَّتَانِ».
سوره الرحمن مجموعه‎ای از نعمت‎های خدا در دنیا و آخرت را برمی شمرد. همچنین در این سوره به برپایی قیامت و ویژگی های آن و چگونگی حسابرسی اعمال بیان شده است. خداوند در این سوره پس از ذکر هر نعمتی، از بندگان خود با آیه «فَبأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ: پس کدام یک از نعمت های پروردگارتان را منکرید؟» اقرار می‎گیرد. این آیه ۳۱ مرتبه در سوره تکرار شده است. در روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است پس از این آیه، عبارت «لا بِشَیْءٍ مِنْ الائِکَ رَبِّ اُکَذِّبُ: پروردگارا هیچ یک از نعمت های تو را انکار نمی کنم» خوانده شود.
بر اساس برخی روایات اگر کسی سوره الرحمن را قرائت کند، خداوند توفیق شکرگزاری به او می‎دهد و اگر در آن روز یا شب از دنیا برود شهید محسوب می‎ شود. سوره الرحمن در ایران در مجالس فاتحه خوانی قرائت می شود؛ در حالی که در پاکستان پیش از شروع مراسم عروسی تلاوت می شود. در ادبیات عامه مردم ایران تعبیر "فلانی بوی الرحمانش بلند شده" برای کسی به کار می رود که زمان مرگش نزدیک است.
[ویکی اهل البیت] سوره الرحمن پنجاه و پنجمین سوره از قرآن است و دارای 78 آیه است.
بعضی گفته اند در مکه نازل شده جز یک آیه «یَسْئَلُهُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَالْأَرْضِ»(آیه 29) که بقول عطاء و قتاده و عکرمه و یکی از دو روایت از ابن عباس که در مدینه آمده و حسن و قتاده و ابی حاتم نقل کرده اند که تمام آن مدنی است.
این سوره در ترتیب مصحف پنجاه و پنجمین سوره و در ترتیب نزول نود و هفتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره رعد و پس از آن سوره انسان نازل شده است.
هفتاد و هشت آیه کوفی و شامی و 77 آیه حجازی و 76 آیه بصری است. اختلاف آنها در پنج آیه است (الرَّحْمنُ) یک آیه کوفی شامی (خَلَقَ الْإِنْسانَ).آیه3 غیر مدنی و (وَضَعَها لِلْأَنامِ) آیه10 غیر مکّی (المجرمون) آیه43 غیر بصری (شُواظٌ مِنْ نارٍ) آیه35 حجازی است.
ابی بن کعب گوید: حضرت رسول صلی اللَّه علیه و آله فرمود: هر کس سوره (الرحمن) را قرائت کند خدا بر ضعف و ناتوانی او ترحّم نماید و او سپاس و شکر آنچه را که خدا بر او انعام نموده بجا آورده است.
ابوبصیر از حضرت ابی عبد اللَّه صادق علیه السلام روایت نموده که فرمود: ترک نکنید قرائت «الرحمن» را و قیام به آنرا زیرا که آن در دلهای منافقین قرار نمی گیرد و روز قیامت در صورت آدمی در زیباترین صورت و خشبوترین بوی می آید نزد پروردگارش تا آنکه می ایستد در جایی که هیچکس نزدیکتر از او به خدا نیست، پس خدای سبحان به او می فرماید چه کسی در زندگانی دنیا قیام بحق تو نموده و مداومت کرد بقرائت تو، پس سوره «الرحمن» می گوید: «ای پروردگارم فلانی و فلانی و فلانی پس صورت ایشان سفید می شود پس به آنها می فرماید، شفاعت کنید در هر کس که دوست دارید، پس شفاعت می کنند تا آنکه باقی نماند برای ایشان غایتی و کسی نباشد که برای او شفاعت کنند پس به ایشان می گویند داخل بهشت شوید و هر کجا که خواستید مسکن نمائید».
و از حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام از پدران گرامیش از پیغمبر صلّی اللَّه علیه و آله روایت شده که فرمود: « لکلّ شی ء عروس و عروس القرآن سورة الرحمن جلّ ذکره، برای هر چیزی عروسی است و عروس قرآن سوره الرحمن است ».
حماد بن عثمان گوید: حضرت صادق علیه السلام فرمود: لازم است که هر مردی سوره «الرحمن» را در روز جمعه قرائت کند پس هر وقت که خواند (فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ) بگوید: «لا بشی ء من آلائک رب اکذّب».