موضوع «امام زمان و دین جدید» در منابع دینی و فقهی به این معنا است که برخی احادیث به ظاهر دلالت دارند که هنگام ظهور امام زمان (عجل الله فرجه الشریف) ممکن است دین یا احکام تازهای عرضه شود. اما تحلیل دقیق نشان میدهد که واژه «دین جدید» از نظر اصول اسلامی صحیح نیست؛ زیرا دین اسلام کامل و نهایی است و جایگزین ندارد. در این زمینه، «دین جدید» بیشتر به بازگرداندن احکام به شکل واقعی و اصلاح شده اشاره دارد تا دین تازهای ارائه شود. در دوران غیبت امام زمان، بدعتها و تفسیرهای نادرست از احکام اسلامی ممکن است رخ دهد و احکام الهی به گونهای تحریف یا فراموش شود که گویی از اسلام نبودهاند. وقتی حضرت مهدی ظهور کنند، این بدعتها را ابطال کرده و احکام خدا را به همان صورتی که نازل شده بود، آشکار میسازند. بنابراین، آنچه به عنوان «دین جدید» از سوی ایشان معرفی میشود، احیای دین واقعی اسلام و اجرای دقیق حدود و قوانین الهی است که برای مردم تازگی و نوآوری به همراه دارد.
امام زمان و دین جدید
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] در مورد امام زمان و عرضه دینی جدید توسط ایشان احادیثی وجود دارد؛ در حالی که ظاهر چنین مسئله ای با تعالیم دینی قرآن و عترت سازگار نیست. در درجه اول باید گفت اساساً واژه دین جدید وجود ندارد؛ بلکه منظور از قضای جدید، قضاوت جدید است. ضمن آن که دلایل مسلمی وجود دارد که عرضه دین جدیدی غیر از اسلام در آن محکوم است. هم چنین از نام حضرت هم هدایتگری او مشخص است که نسبت به دین اسلام است. بدین دلیل منظور از دین جدید این است که در زمان غیبت، بدعت هایی در دین گذاشته می شود و احکامی از اسلام و قرآن بر طبق میل مردم تفسیر می شود و حدود و احکام چنان فراموش می شوند که گویا اصلاً از اسلام نبودند. وقتی که حضرت مهدی ظهور کردند، بدعت ها را ابطال می کنند و احکام خدا را به همان گونه ای که صادر شده بود، ظاهر می سازند. حدود اسلامی را بدون سهل انگاری اجرا می کنند و معلوم است که برای مردم چنین برنامه ای تازگی دارد.