لغت نامه دهخدا
اعزه ا. [ اَ ع َزْ زَ هُل ْ لاه ] ( ع جمله فعلیه دعایی ) در مقام دعا و بزرگداشت مستعمل است، یعنی خدای عزیز بدارد او را.
اعزه ا. [ اَ ع َزْ زَ هُل ْ لاه ] ( ع جمله فعلیه دعایی ) در مقام دعا و بزرگداشت مستعمل است، یعنی خدای عزیز بدارد او را.
💡 معاويه گفت: اين بيست هزار دينار، كه از مال خودم مى باشد به تو مى دهم، پس ابومحمد - اعزه الله - را معاف كن !
💡 (و عنه عليه السلام: رب عزيز اذله خلقه وذليل اعزه خلقه. ) (783)
💡 177 - عن يعقوب بن شيعيب قال: سمعت ابا عبدالله عليه السلاميقول: ما نقل الله عبدا من ذل المعاصى الى عز التقوى الا اغناه من غيرمال و اعزه من غير عشيره و انسه من غير بشر.
💡 على عليه السلام فرمود: رب عزيزاذله خلقه وذليل اعزه خلقه (45)