اختلال کم‌میلی جنسی به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن فرد، تمایل جنسی اندک یا فاقد آن است و شور و اشتیاق لازم برای فعالیت جنسی را ندارد. این اختلال عمدتاً در روابط زناشویی مشاهده می‌شود و بر کیفیت زندگی جنسی زوجین تأثیر منفی می‌گذارد. عدم وجود میل جنسی کافی می‌تواند منجر به نارضایتی، تنش و فاصله عاطفی بین شرکای زندگی گردد.
عوامل متعددی در بروز سردمزاجی یا کم‌میلی جنسی نقش دارند. این عوامل را می‌توان در دسته‌های مختلفی گنجاند، از جمله عوامل عاطفی و روانی، عوامل فیزیولوژیکی و تغذیه‌ای، و همچنین عوامل مرتبط با سبک زندگی. در زنان، عواملی مانند استرس، اضطراب، افسردگی، مشکلات در رابطه، و تغییرات هورمونی ناشی از یائسگی یا بارداری می‌توانند منجر به کاهش میل جنسی شوند. در مردان نیز، عواملی چون استرس شغلی، خستگی، بیماری‌های مزمن، و برخی داروها ممکن است بر میل جنسی تأثیرگذار باشند.
علاوه بر عوامل محیطی و روانی، ملاحظات ژنتیکی نیز ممکن است در تعیین میزان تمایل جنسی افراد دخیل باشند. با در نظر گرفتن کلیه این عوامل، می‌توان به درک جامع‌تری از پیچیدگی‌های اختلال کم‌میلی جنسی دست یافت و رویکردهای درمانی مناسب‌تری را برای بهبود کیفیت زندگی جنسی افراد و زوجین اتخاذ نمود. درمان این اختلال معمولاً نیازمند رویکردی چندوجهی است که شامل مشاوره روان‌شناختی، درمان‌های دارویی در صورت نیاز، و تغییرات در سبک زندگی می‌شود.