در متون اسلامی و به‌ویژه در قرآن کریم، به‌صورت ویژه به توصیف ویژگی‌های ابرار پرداخته شده است. آیات متعددی از این کتاب الهی، با بیانی شیوا و عمیق، صفات و اعمال این گروه از بندگان صالح را برمی‌شمارند و الگویی کامل برای جویندگان راه هدایت ترسیم می‌کنند. این توصیفات، نه‌تنها جایگاه رفیع ابرار در نزد پروردگار را نمایان می‌سازد، بلکه معیاری برای شناخت مسیر سعادت و قرب الهی در اختیار انسان می‌گذارد.
یکی از برجسته‌ترین و بنیادی‌ترین ویژگی‌های ابرار که در آیات قرآن کریم بر آن تأکید فراوان شده است، اخلاص در نیت و عمل می‌باشد. اخلاص، به معنای خالص‌سازی اعمال از هرگونه انگیزه‌ی غیرالهی و شرکِ خفی و جلی، و قصد تقرّب به درگاه حق تعالی است. این صفت، روح و جان تمامی عبادات و رفتارهای نیک را تشکیل می‌دهد و ارزش واقعی آنها را در پیشگاه الهی تضمین می‌کند. بدون اخلاص، اعمال هرچند بزرگ، از جوهره‌ی اصلی خود تهی و در محکمه‌ی الهی ناپایدار خواهند بود.
در نتیجه، با تأمل در آیات قرآن کریم درمی‌یابیم که ابرار، کسانی هستند که اعمال خود را از هرگونه آلودگی ریا و خودنمایی پاک ساخته و تنها برای رضای حضرت حق اقدام می‌نمایند. این اخلاص در عمل، سبب می‌شود تا زندگانی آنان، تجلی‌گاه بندگی خالصانه و اسوه‌ای برای دیگر مؤمنان باشد. بنابراین، تلاش برای کسب این صفت والا، گام ناگزیر در مسیر الگوپذیری از چنان انسان‌های وارسته‌ای است.