روان درمانگر

{psychotherapist} [روان شناسی] فردی که تخصص او روان درمانی است

💡 در شناخت مسايل و كشف مشكلات افراد، مشاور و روان درمانگر بايست به عواملى كه باعث آنمسايل و مشكلات شده، توجه نمايد. از مهمترينعوامل، سه عامل زير است:

💡 پاترسون (50)، بين مشاور و روان درمانگر، تفاوتىقايل نيست. به اعتقاد او مشاوره يا روان درمانى، نوعى رابطه يا همبستگى وشامل كنش متقابل بين يك شخص آموزش ديده حرفه اى و فرد يا گروهى كه داوطلبانهخواهان حل مشكلات روانى خود بوده و اين رابطه درمانى نيز به منظور ايجاد تغيير درمددجو به وجود مى آيد.

💡 هدف اول روان درمانگر تحلیلی این است که بفهمد زیر سطح روان مراجع (ناخودآگاه) چه چیزی در جریان است. بسیاری از فنون روان درمانی برای انجام همین کار است. فروید آگاه کردن بیمار از آنچه در ناخودآگاهش می‌گذرد را خودآگاه کردن ناخودآگاه می‌نامید(آشکارسازی). هدف بعدی درمانگر حمایت از کارکرد تضعیف شده ایگو و باز فعال سازی رشد است.

💡 روایت درمانگر در طول روند مشاوره، تمرکز بر روایت گویی فرد مراجعه‌کننده دارد. ارتباط میان روان درمانگر و فرد در این نوع از روان درمانی (مشاوره) یک ارتباط همسطح و یاری گرانه است و نه از نوع ارتباط یک متخصص با فرد مراجعه‌کننده. در این ارتباط تلاش مشاور بر این است تا روایت فرد از خویشتن و زندگی اش باصطلاح قوی تر و

💡 و، مورر(63) مى گويد:(مطالعه درباره اضطراب بهنجار، وظيفه مشاوران و بررسىدرباره اضطراب عصبى بر عهده روان درمانگران است ).(64)

💡 اين تصور كاملاً نادرست است؛ زيرا كار مشاور و روان درمانگر، زدودن قيد و بندها واسارتهاى شناختى، روانى و رفتارى است و بدين وسيله افراد از موانع رشد صحيح وسلامت روانى؛ چه در بعد فردى و چه در بعد اجتماعى، رهايى مى يابند و زمينه اصلاحجامعه، فراهم مى گردد.