دریوزه گر

دریوزه گر. [ دَرْ زَ / زِ گ َ ] ( ص مرکب ) آنکه کارش دریوزه باشد. گدا. سائل. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).

💡 دریوزه گر رشحهٔ اویند، حریفان الحق رگ ابر قلمش بحر نوال است

💡 کاسهٔ دریوزه گر، چشم لئیمان بود گریه ز هرخاروخس، سودوسلم داشتن

💡 روز و شب دریوزه گر بس گرڈ کوی او کمال بر در سلطان ما دیگر گدا گر نیست نیست

💡 فکر دریوزه گران فهم کلامم نکند طبع مستغنی خود ساخته منت دارم

💡 صوفی دریوزه گر از بزم جمع دجله کش گر رود غم نیست یک زنبیل کم بغداد را

💡 بستند ره جرعه آبی به سکندر دریوزه گر میکده صهبا به کدو برد