حقوق بین‌الملل مجموعه‌ای از قواعد و اصول حقوقی است که روابط میان کشورها، سازمان‌های بین‌المللی و در مواردی افراد را تنظیم می‌کند. این شاخه از حقوق، به منظور ایجاد نظم، صلح و همکاری در جامعه جهانی شکل گرفته است و شامل مقرراتی درباره صلح و جنگ، دیپلماسی، حقوق بشر، تجارت بین‌المللی، محیط زیست و مسئولیت دولتها می‌شود. به عبارت دیگر، حقوق بین‌الملل چارچوب قانونی تعاملات بین کشورها و نهادهای جهانی را تعیین می‌کند تا از بی‌نظمی و درگیری‌های غیرقابل کنترل جلوگیری شود.
یکی از ویژگی‌های مهم حقوق بین‌الملل این است که معمولاً بر اساس توافقات و معاهدات بین کشورها شکل می‌گیرد، هرچند عرف‌ها و اصول کلی حقوقی نیز نقش قابل توجهی دارند. این حقوق بر پایه همکاری داوطلبانه کشورها استوار است و اعمال آن به ابزارهای قانونی و فشارهای بین‌المللی مانند سازمان ملل، دیوان بین‌المللی دادگستری و نهادهای قضایی بین‌المللی وابسته است. بنابراین، اجرای آن نیازمند تعامل و احترام متقابل میان اعضای جامعه جهانی است.
حقوق بین‌الملل نقش مهمی در تضمین عدالت و امنیت جهانی دارد. این قوانین به کشورها کمک می‌کند تا اختلافات خود را به صورت مسالمت‌آمیز حل کنند، از تجاوز و نقض حقوق بشر جلوگیری شود و همکاری اقتصادی، علمی و فرهنگی بین ملت‌ها گسترش یابد. به این ترتیب، حقوق بین‌الملل نه تنها یک چارچوب قانونی، بلکه ابزاری برای حفظ صلح، ثبات و توسعه پایدار در جهان محسوب می‌شود.