لغت نامه دهخدا
یوسف ده. [ س ِ دِه ْ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان رودبنه بخش مرکزی شهرستان لاهیجان، واقع در 14000گزی شمال خاوری لاهیجان و 2900گزی رودبنه، با 389 تن سکنه. آب آن از حشمت رود از سفیدرود. راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).
یوسف ده. [ س ِ دِه ْ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان رودبنه بخش مرکزی شهرستان لاهیجان، واقع در 14000گزی شمال خاوری لاهیجان و 2900گزی رودبنه، با 389 تن سکنه. آب آن از حشمت رود از سفیدرود. راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).
💡 ای نور چشم عاشقان بنشین به چشم خویشتن یعقوب را دلشاد کن ای یوسف گل پیرهن
💡 شد جهان پر نور تا دل را مصفا ساختم خاک یوسف زار شد تا سینه را پرداختم
💡 در میان یوسف و یعقوب اگر گفتی رود عاقلان دانند کان گفتار نبود معتبر
💡 چون از پدر جدا شد یوسف نه مبتلا شد تو یوسفی هلا تا جز با پدر نخسپی
💡 چه گر یوسف نشاندش در بر خویش ز حرمت بر نیاورد او سر خویش
💡 ← رواج بتپرستی در میان عرب، یوسف قضایی، تهران، کبری، 1364