عرش نفسی

لغت نامه دهخدا

عرش نفسی. [ ع َ ش ِ ن َ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) مراد نفس فلک اول است. ( فرهنگ علوم عقلی از مصنفات ).

جمله سازی با عرش نفسی

💡 نفسی روی به مغرب نفسی روی به مشرق نفسی به عرش و کرسی که ز نور اولیایی

💡 جم‌دولتی که در نفسی کلبهٔ مرا از نعمت تو عرش سبا کرد روزگار