جلد گر

لغت نامه دهخدا

جلدگر. [ ج ِ گ َ ] ( ص مرکب ) ترجمه صَحّاف. ( از آنندراج ). کسی که پیشه او جلد ساختن و جلد کردن دفتر و کتاب است.

جمله سازی با جلد گر

اطوار ظهور تو بود ظاهر و باطن بر ظاهر تن جلدی و در باطن آن مخ
محمدعلی سفری، قلم و سیاست، جلد اول، چاپ اول، تهران، نشر نامک، ۱۳۷۱.
جلد اول ۹۳ صفحه مقدمه و ۶۳۸ صفحه متن کتاب را دربردارد.
از این زور آزمائی سودشان چیست گناه جلد خون آلودشان چیست؟
هین برو جلدی مکن سودا مپز که نتان پیمود کیوان را بگز
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تک نیت فال تک نیت فال چوب فال چوب فال شمع فال شمع فال تاروت فال تاروت