گل دهان تباران

حسن هیهات است حق، عشق را ضایع کند بلبلان را ازحدیث گل دهان پر گل شود

خورشید علم جعفر صادق کزین چمن چون صبح صادق از نفسش گل دهان گشاد

ارغوان از باد می شوید به آب گل دهان در هوای دستبوس سرفراز انجمن

در حلقه قلاشی زنهار تا نباشی چون غنچه چشم‌بسته چون گل دهان‌گشاده

ای روی تو گل دهان و لب نقل و نبیذ عیش همه از لذت وصل تو لذیذ

اول عدو ز ذکرش چون غنچه لب ببست وآخر همی بشکرش چون گل دهان گشاد