گریه در گلو پیچ

در آفتاب جمال تو تیز اگر بیند سزای خویشتنم گریه در کنار کند

نخلم از گریه در آب است و ثمر پیدا نیست تا فلک آتش آه است و اثر پیدا نیست

به پیغام بهار گریه در بوم و بر گلشن ز هر خاری برون گل‌های سیراب آورد بلبل

چون شیشه می ز تلخکامی در بزم می‌خندم و گریه در گلویم گره است

نگذاشت گریه در نظرم آرزوی خام دامان صبح، پاک ز اشک ستاره هاست

ماییم نهفته گریه در خنده چو گل مرده بدمی و از دمی زنده چو گل