لغت نامه دهخدا کناره کشی.[ ک َ / ک ِ رَ / رِ ک َ / ک ِ ] ( حامص مرکب ) عزلت گزیدن از کار. ( ناظم الاطباء ). کناره گیری. کناره گرفتن.
جمله سازی با کناره کشی از رزم پس کناره کشی را صلاح دید بر هر نفر سپس ز مقامات لشکری گاهی که تیغ خشم کشی، در میانه ام وانگه که بزم عیش کنی بر کناره ام
