معنی کتف ساره

لغت نامه دهخدا

کتف ساره. [ ک ِ / ک َ ت ِ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) کتف سار. سر دوش. سر شانه در آدمی و دیگر حیوانات و دراسب آن موضع را گویند از پشت اسب که پیش زین بر آن باشد. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ):
زیشان برست گبر و بشد یک سو
بردوخته رکو به کتف شاره.ناصرخسرو ( دیوان چ تقوی ص 286 ).به کتف ساره برآورده زانو از ادبار
به چشم خانه فرورفته دیده از ناهار.مختاری ( از آنندراج ).و رجوع به کتف سار شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) سر دوش سر شانه: [ به کتف ساره بر آورده زانو از ادبار به چشم خانه فرو رفته دیده از ناهار ]. ( مختاری ) توضیح این ترکیب در دیوان ناصر خسرو [ کتف شاره ] آمده.